Mijn verhaal

“Men wordt schrijver door de drift voor de vorm. De inhoud is punt twee“, is bepaald niet de meeste grappige quote van Godfried Bomans. Toch is het citaat voor mij veelzeggend, omdat ik tijdens mijn studie in Wageningen zijn bundeltjes vol melige en tegelijk diepzinnige verhalen verslond. Ik kwam er tijdens mijn bachelor Internationaal Land -en Waterbeheer al snel achter dat ik nooit ingenieur zou worden. In projectgroepen worstelde ik met ingewikkelde berekeningen en geavanceerde software, terwijl ik opbloeide zodra bevindingen in woorden omgezet moesten worden.

Mijn nieuwsgierigheid en creativiteit kon ik wel kwijt bij universiteitskrant de Resource. Voor mij was het dan ook een logische stap om een master Journalistiek te gaan volgen in Groningen. Daar leerde ik veel over de vorm. Tijdens een stage bij de Groenredactie van Trouw kwam mijn Wageningse achtergrond goed van pas. Tegelijk merkte ik dat de gejaagdheid van de journalistiek niet aan mij is besteed. Ik kan me juist onderscheiden wanneer de vorm weliswaar belangrijk is, maar de inhoud toch echt op één staat. Al bleek werken bij een ingenieursbureau toch net iets te veel inhoud.

Wat ik ontzettend leuk vind, is het uithoren van inhoudelijke experts om dit vervolgens goed op te schrijven. Een ervaring die als communicatie-medewerker bij VPdelta, een aan TU Delft gelieerd platform dat start-ups in de watersector ondersteunt, goed van pas kwam. Bij de Erasmus Universiteit Rotterdam ontdekte ik dat het eigenlijk niet veel uitmaakt of je nu met een jurist of een hydroloog van doen hebt. Juist het maken van de vertaalslag maakt dat ik in mijn element ben. Toch schrijf ik nog steeds graag over water, bijvoorbeeld voor het Kennis- en Innovatieprogramma Marker Wadden (KIMA). Misschien ook niet zo gek, want als het mooi weer is of als het goed vriest ben ik het liefst op het water te vinden.